Chodziła do szkoły, a nawet do kilku. Ten czas spędziła głównie na czytaniu książek pod ławką. Nie były to lektury szkolne, ale tylko dlatego, że lektury czytała podczas wakacji. Kiedy dorosła, napisała kilka książek dla dzieci (Kazio i nocny potwór, Nieobliczalne owieczki). Uwielbia towarzystwo zjaw leśnych, żałuje, że nie jest czarownicą i ma nadzieję, że kiedyś sama będzie gdzieś straszyć. Oficjalnie przedstawia się jako anglistka, scenarzystka, copywriterka, doradczyni firm odpowiedzialnych społecznie i czcicielka mchu.
